13 तइपुनु पइला मोइ ओनेन्क निन्दा, अपमान र खेदो कर्ल रहम, तर उसे बेलायँ मोइ नइजेजान्ल र बिस्वास नइजेकर्लगुनेइ परमेसोरेइ मेह्राके दया करिकेभइल।
“आफ्न साहुक इच्छा जानिकुन करिके पोर्लाहार काम नइजेकर्लाहार नोकरके चाहिँ मालिकेइ बड्क सजाय देइत।
“हे बुबा, इसब्के छेमा करिदेओ, किकेकने किति कर्तिन्बाटत् इसबेइ नाजानत।” कइकुन येसुइ कहिकेभइल, हसे सिपाहिसबेइ चिट्ठा घालिकुन ओनेन्क लुगा भाग लागाल।
मोइ प्रभुक पइडा पच्छेलाहार मानुससब्के मोर्लाहार करिकुन साताल। हसे बेटा र बेटि दुहइ जेनाके बाधिकुन झेलखानायँ पुनु घाल्देल रहम।
हे दाजुभाइसब, मेह्राके थाहा बाटइ, कि तोहे र तेउह्रसब्क सासकसबेइ येसु कोनो हखत कइकुन नइजेचिन्ल गुनेइ मारिकेभइल हखइ।
तर साउलेइ चाहिँ घर-घरयँ पोसिकुन मन्डलिसब्के मासिके लाग्ल। उहाइ बेटा र बेटिसब्के घिसेतिन लेजिकुन झेलखानायँ घाल्ते रहइ।
साउलेइ प्रभु येसुक चेलासब्के मारिके धम्कि देतिन् हिठ्ते रहइ। उहाइ सभइसे बड्क पुजेहेरिलघि जाइकुन,
हननियाइ कहल, “हे प्रभु, उसे मानुसेइ त यरुसलेमयँ तेउह्र जनसब्के धेरइ नइ साताल कुरा मोइ थुप्रइ जेनाक मुहुकमाटे सुन्ल बाटम।
उहाइ पुछ्ल, “हे प्रभु, तोहे कोनो हखउ?” हसे ओनेनेइ कहिकेभइल, “मोइ येसु हखम, जोख्राके तोइ साताते बाटस्।
तर ख्रिस्ट येसुइ ओनेन्के बिस्वास करिकुन अजम्बरि जिबन पाउलाहारसब्क लागि कत्का धेरइ सहिकुन असेइके सक्ताहात् कलाक कुरा देखाइके लागि मोइ अरुकते धेरइ पापि मानुस भइने पुनु ओनेनेइ मेह्राके दया देखाल बाटत।