12 Ka week mïthkï, puɔ̈kkï röt märkun. Na yɛn, yɛn ë dhiɔp ka acïn monydiën bɛ kɔɔr. Na cakaa luɛɛl en aa bɛ dhiëth, ku lok ɣöt wo moc në ee wɛ̈ɛ̈rë manë yic, ku dhiëëth wɛ̈ɛ̈t kɔ̈k,
Ago Abraɣam yenɔm guöt piny abïï piny jak në yenɔm, ku dɔl, ku lueel në yepiɔ̈u an, “Duëërë meth dhiëëth në mony dïït cï run aa bɔt? Ku Thara dïït cï run aa thiërdhoŋuan, duëër bɛ dhiëth ë meth?”
Go Juda lɛ̈k Tamar tiiŋ ë wënde an, “Lɔ baaidun, lɔ rɛ̈ɛ̈rë baai de wuur ke yï ye tiiŋ abaar, abï Cila wëndï lɔ̈ɔ̈k dhuöök.” Alëk ë Juda tiiŋ ë wënde aya, në luɔi ë riɔ̈ɔ̈c en në baŋ bï Cila wënde thou cït man ë mïthëkɔcken. Ago Tamar lɔ të nu wun, le rëër ëtɛ̈ɛ̈n.
duɛ̈ɛ̈rkï ke tiit abïk kɔn dhuöök? Ee yen duɛ̈ɛ̈r wek röt jɔ kuum në ee runkë kedhie? Acie yen mïthkï. Bɛ̈nydït ë ya luöi kërac, ka yɛn ë piɔ̈u riääk arëët.”