Abï jam rac luɛɛl ë Nhialic dït guöp, ku abï kɔc ke Nhialic yɔŋ. Abïï them në luɔi bï yen löŋdɛn ë lɔ̈ŋ wel yiic, ayï lööŋken ayï akööl ke dhuëëŋken, ku abï kɔc ke Nhialic cieŋ në run kadiäk ku pɛ̈i kadhetem.
Yïn lɔgɔk, Yïn cïï kërac duëër woi, ku acïï duëër guum. Ka eeŋö miim Yïn ku jɔkï lɔ ke ke liek wook? Eeŋö jɔ Yïn kɔc rac ee karɛc looi tɔ riäk kɔc ŋuän në keek?
Ku lëk en an, “Raan ëbɛ̈n ee mɔ̈n piɛth kɔn tääu, na ëlë, të cï kɔc yiic a niäk, ke jɔ mɔ̈n piɛth ëmääth bɛ̈ɛ̈i: ku yïn ë mɔ̈n piɛth pëën aɣet cï ënɔɔnë.”
Yɛn ŋic luɔidu, ku ŋiɛc të tɔ̈u yïn thïn, yen të nu thööny ë Catan, ku yïn ee rinkï döt ë muk, ku kɛ̈në gäm gɛm yïn ɛn jai, acakaa kööl ɣɔn nu Antipa cäätɔdiën adöt, raan cï nɔ̈k ë weyiic, të ye Catan rëër.