21 ‘Du tiiŋ de raan däŋ woi në yïpiɔ̈u, ku du ɣönde woi në yïpiɔ̈u, ayï pinyde, ayï lïïmke, ayï ɣɔ̈kke, ayï mulke, ayï këriëëcdɛn tɔ̈u kekë yen ëbɛ̈n du woi në yïpiɔ̈u.’
Na ɣɔn thëën ë kööl tök ke Debid ë jɔt rɔt ë biökke yiic ku jɔ cath ke wil ɣönde nɔm nhial. Ku të wën ŋoot en në ɣöt nɔm, ke tïŋ tik ke waak paande. Ku tik aa läk aläl.
Ku lööŋ an, “Du lɔ wekë tiiŋ de raan däŋ, Du raan näk abï thou. Du kuël, Du raan ciëk thok, Du kalei woi ë yïpiɔ̈u,” ku na de cöök däŋ, aye ke mat nïïm kedhie në löŋ töŋë an, “Yïn bï raan rɛ̈ɛ̈r kekë yïn nhiaar cït man nhiɛɛr yïn rɔt.”
Duökï piɔ̈ɔ̈th ee dït në nhiëër ë kajuëc kaarkï, yak piɔ̈ɔ̈th miɛt në ka tɔ̈u në week. Në luɔi cïï Nhialic e lueel an, “Yïn cä bï nyääŋ piny aya ku yïn cä bï kɔn pɔ̈l anandï.”