11 “Ku na cï raan raan de kek ater buuth ku nɛ̈k ke ŋic, ku jɔ kat ke lɔ wun tök në ee pɛ̈ɛ̈nydïtkë yiic ke bï lɔ kony.
Na de raan lɔ raan nɔ̈k, ka bï kuum. Ku na le dɛ län lɔ raan nɔ̈k, abä kuöm thuɔɔu.
Ku raan lɔ raan nɔ̈k, abï nɔ̈k aya në raan däŋ. Në luɔi cï Nhialic raan cak ke thöŋ rɔt.
Raan cï riɛk yök në këde raan cï nɔ̈k, abï dhil aa pɔ̈l ke kuany piny ke cïn raan kony en.
Ke akutnɔm abï lööŋkë dhil kuany cök të tïŋ kek gööny ë kaam de raan ë näk raan ku kɔc kɔɔr bïk raanden guöör,
Në ee jamë yic, aduëër ë röördït ke wunden tɔ lɔ bïïyë, ku abïk gäm kɔc ke raan cï nɔ̈k, kɔc kɔɔr guur, agokï lɔ nɔ̈k.
‘Aciɛɛn de Nhialic abï tɔ̈u ë raan yeth, raan ee kɔc nɔ̈k ë cuëër.’ “Ku abïï kɔc kedhie jɔ bɛ̈ɛ̈r an, ‘Amiin!’
Raan ëbɛ̈n raan man mɛnhkënë, ka ye raan ee kɔc nɔ̈k: ku aŋicku, an, acïn raan ee kɔc nɔ̈k cath ke pïïr athɛɛr.