Go tiët cï dhiɔp e yɔ̈ɔ̈k an, “Yɛn ayadäŋ yɛn ee tiët ë Nhialic cït yïn, ku tunynhial ë jam ke yɛn në löŋ ë Bɛ̈nydït, lueel an bäkkï ciëën we yen baaidu, ke bï bɛ̈n cam në kuïn ku bï dek ë pïïu.” Ku aaye lueth en cï tɔ̈ɔ̈r en.
Piŋ kë luɛɛl, Yɛn Bɛ̈nydït! Yɛn man tït ee nyuuthken lueel, nyuuthkɛn thiäŋ ë lueth. Ayek ee nyuuthkë lueel ku thelkï kɔckï wei në törden ku në lɛcden. Akɛ̈n keek tooc, ku akɛ̈n ke yɔ̈ɔ̈k bïk lɔ, ku acïn kë bïk kuöny kɔc taitai. Acä lueel, Yɛn Bɛ̈nydït.”
Ka duökï tïtkun piŋ thook, ku duökï kë lueel raan ee jam an duëër kë bï rɔt looi wadäŋ caar ee piŋ, kɔc ee nyuöth, ku kɔc ee kɔc cï cɔ̈ɔ̈l bei, ku kɔc ee cɔ̈ɔ̈r ë yiëth. Ku abïk we yɔ̈ɔ̈k an, duökï melik de Babilon ee luööi.
“Bɛ̈nydït acï yïn tɔ ee bɛ̈ny de kake Nhialic në nyin de Jeɣoyada yic, ku ënɔɔnë yïn ee bɛ̈ny tueŋ ë Luaŋdïtic. Ee luɔidu bä raan ëbɛ̈n raan cï miɔ̈l, raan ee rɔt tɔ ee tiët, bä rek ë joth, ku tääuwë lääk ë wëëth ë yeyeth.
Yɛn Bɛ̈nydït de rɛm, Nhialic de Yithriɛl, we ya yɔ̈ɔ̈k an, duökï röt bï tɔ mɛth ë tït rɛ̈ɛ̈r ë weyiic, ku duökï röt tɔ mɛth ë kɔc kɔ̈k ee ye lueel nɔn duëër kek ka bï bɛ̈n wadäŋ caar. Duökï nyuöthden gam.
Kërtho aluɛth abïk röt jɔt ayï tït aluɛth, ku abïk kagöök dït nyuöth kɔc, ayï ka ke gäi dït, arëk abïk kɔc cï lɔc duɛ̈ɛ̈r cɔ̈k nïïm wei aya, të de yen të bï kek e lëu.
Ku na de tiët lɔ jam lueel në rinkï të kën Yɛn yen yöök bïï kënë lɔ looi, abï dhil thou në këde, ku yen ee täu bï tït ee jam ë rin ke yiëth kɔ̈kkë tɔ̈u.’