Go Nhialic lɛ̈k kɔcke an, “Kääckï në apɔ̈k kuɛɛr ku daaikï. Yak kuɛɛr thɛɛr luɔp ku të nu kueer piɛth. Cathkï thïn, ku wek bï rëër në mät.” Ku ayek lueel an, “Ei, acuku bï looi!”
Go kut ë kɔc cɔɔl kekë kɔckɛn ë piööcë, ku yöök keek an, “Na de raan kɔɔr luɔi bï en a biɔɔth cök, ë ye rɔt nyɔ̈ŋ, ku jɔt timdɛn cï rïïu nɔm, ku jɔ a kuany cök.
Ku ritkï kɔcpiööcë piɔ̈ɔ̈th, yöökkï keek an, “Bïk aa tɔ̈u ë gämic apiɛth, ku an, në guöm ee wok katuc juëc guum en abï wo dhil lɔ ë ciɛɛŋ de Nhialicic.”
Ku duökï täu de pinyë nɔm ënɔɔnë ee dɔmic, jakï röt puk në luɔi ë piɛcë we looi nïïm, ke we bï këde piɔ̈n ë Nhialic aa them nɔn yïn en dï, piɔ̈n piɛthë, ku mit, ku cï dikëdik.