Na ëlë, ka bï kɔc yɔ̈ɔ̈k aya kɔc nu ë baŋ cam an, ‘Jälkï të nuö yɛn, wek kɔc de gup aciɛɛn, lakï mɛɛc, many ë dëp athɛɛr, many cï looi në këde jɔŋdït rac kekë tuucke!
Na lɔ we raan de ater ke yïn ë bɛ̈ny nɔm, ke yï them mät wekë yen kueer, ke cïï yï bï thɛl ë bɛ̈ny ë löŋ guiir nɔm, ago bɛ̈ny ë löŋ guiir yï yiɛ̈n bɛ̈ny de rem, ku bï bɛ̈ny de rem yï cuat ë aloocic.
Ku päl cöökë, däŋ nu, tëthuth dïït lääuwic acï tääu ë kaamda në week, ago kɔc wën an, bïk tëëk ke ke lɔ tëde week, agokï cuö lëu, ku cïï kɔc e lëu aya, kɔc wën an, bïk jäl ëtɛ̈ɛ̈n, bïk tëde wook.’