Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Aa ye këdï piɔ̈ndï yen aa tɔ yen guöm, thonde aaye miɔ̈c näk bï päl de awɛ̈ɛ̈c bɛ̈ɛ̈i. Ka yen abïï kuatde tïŋ, abï pïïr ë run juëc aläl, ku në kueerde këdiën kaar abï tiam.
Ka yen abä gäm riëëu, në adhuëëŋ yiic kɔc rilku. Acï wëike gam në piɔ̈nde ëbɛ̈n ku rɔm thon de kɔc ee karɛc looi. Acï të de kɔc juëc ee karɛc looi nööm, ku lɛ̈ŋ në biäk bïï ë keek päl karɛcken.”
Yen Nhialic, Raan wään kën Wënde pëën, Wënde guöp, ku acï e yiɛ̈n Raan thuɔɔu ë biäkda wook wodhie, ee kaŋö cïï en wo bï miɔɔc ë käŋ kedhie aya në yen ëtök ë dhuëëŋ?
Luɔi cï Kërtho käŋ guum aya raantök në këde kërac, raan piɛthpiɔ̈u en aa gum käŋ në biäk de kɔc racpiɔ̈ɔ̈th, luɔi bï en wo lɛɛr të nu Nhialic, ë tɔ thou ë guöpic, ku tɔ pïïr ë wëi yiic,