Go Juda rɔt yäl en ë kueer këc, ku lëk en an, “Lokku, ke ya bï lɔ tɔ̈c wo yïn.” Akën ŋic nɔn yen tiiŋ ë wënde. Go tiiŋ ë wënde lɛ̈k en an, “Eeŋö bä gäm ɛn të le yïn tɔ̈c we yɛn?”
Ku të cïï thɔn lïm gut ku nɛ̈k, lïm moc ku nɔn ee yen tik. Ke thɔn ë biöökë abï thou, ku raan de thɔn ë puk raan në atek kathiërdiäk gëmë keek bɛ̈ny de lïm ë näk.
Acïtkï jɔ̈k dït piɔ̈ɔ̈th cie kuɛth. Kek ee bänykë acïkï käŋ ee yökiic. Raan ëbɛ̈n në keyiic aye ŋɛk kë nhiɛɛr ë piɔ̈nde looi, ku ye ŋɛk këdäŋ kɔɔr ke de kë bï yök thïn.
Go bäny kadhïc ke Pilithiin lɔ tëde yen ku luelkï, an, “Wëŋ, ku tïŋ të tɔ̈u ë riɛlde thïn, ke buk tiaam, ku dutku, ku näkku. Ku raan ëbɛ̈n ë woyiic abï yï gäm bot kathiëër ku tök ke atek.”