Bäny pelnïïm ke kɔc abïk pɛlënɔmden rɔm në kɔc juëc kɔ̈k. Ku të thiinë kɔc kɔ̈k në keyiic abïï keek nɔ̈k tɔŋ, ku näk kɔ̈k në many dɛ̈p, ku kɔ̈k abï keek peec ke ke mac.
Yen tëde ka, tiëŋkï, yɛn, tuc tït week, ku röör pelnïïm, ku kɔc ë löŋ gɔ̈ɔ̈r, ku we bï kɔ̈k ë keek nɔ̈k abäk ke piäät ë tiim cï rïïu nïïm kɔ̈ɔ̈th, ku we bï kɔ̈k ë keek dui ë wɛt ë ɣöötkuön ë Nhialic yiic, ku yaŋkï keek në pänydït tök ku lakï ë pänydït däŋë.
Ku të ŋootë kakë wei, ke we bïï kɔc dɔm, ku yɔŋkï week, ku leerkï week ë ɣööt ke Nhialic yiic, ku tɛ̈ɛ̈ukï week ë aloc yiic, ku we bï aa bɛ̈ɛ̈i ë meliik nïïm ku bäny nïïm në biäk de rinkï.
Du riɔ̈c ëtaitai në ka bä guum. Tïŋ, jɔŋdït rac akɔɔr luɔi bï en kɔc kɔ̈k ë weyiic cuat ë aloocic, luɔi bï we them, ku we bï këtuc dhal week yök ë nïn kathiëër. Ee gämdu döt a thou yïn, ke yïn bä miɔɔc nɔm ë göl ë pïïr.
Yɛn ŋic luɔidu, ku ŋiɛc të tɔ̈u yïn thïn, yen të nu thööny ë Catan, ku yïn ee rinkï döt ë muk, ku kɛ̈në gäm gɛm yïn ɛn jai, acakaa kööl ɣɔn nu Antipa cäätɔdiën adöt, raan cï nɔ̈k ë weyiic, të ye Catan rëër.
Guɔ lueel, an, “Bɛ̈ny, aŋic yïn.” Ago pɔ̈k nɔm ɛn, an, “Kɔckë ee kɔc ë bɔ̈ bei ë këtucdïït ë ke dhalic, ku acïk lupɔɔken waak, tɔkï ke ɣer ë riɛm de Nyɔŋamäälic.