Ago Lɔt lɔ tëde kɔc bï duɛtke thiaak, ku lëk keek an, “Jatkï röt ku dapkï jäl ë tënë, Bɛ̈nydït akɔɔr nɔn bï En ee wunë riɔ̈ɔ̈k.” Agokï yök cït man alɛɛŋ tei.
Na wën, ke be lïïm kɔ̈k tooc, lueel an, “Lɛ̈kkï kɔc cï kɔn lɛ̈k thiëëk an, ‘Tiëŋkï, yɛn ë këcamdït guik, miöörkï ku ɣɔ̈kkiën cuai kɔ̈k acï ke nɔ̈k, ku käŋ acïk thök kedhie, bäkï ë thiëëkic!’
Na wën, aguiir Paulo këde piathëpiɔ̈u, ku në döm ee raan rɔt dɔm, ku në guiëër bï löŋ de kɔc guiir rial, ke Pelik jɔ riɔ̈ɔ̈c arëët, go bɛ̈ɛ̈r an, “Jɔ jäl ënɔɔnë. Na miäk, të cän akööl piɛth yök, ke yïn bä cɔɔl.”
Ka buk poth adï, të kën wok wonïïm riët kuɔɔnydïït de wëiyë. Ku Bɛ̈nydït guöpde Yen aa kɔn ee jamë luɛɛl, ku jɔ kɔc ɣɔn cï ye piŋ nyuöth wook nɔn yen yic.