Go Nhialic lɛ̈k kɔcke an, “Kääckï në apɔ̈k kuɛɛr ku daaikï. Yak kuɛɛr thɛɛr luɔp ku të nu kueer piɛth. Cathkï thïn, ku wek bï rëër në mät.” Ku ayek lueel an, “Ei, acuku bï looi!”
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
Na wën, të ŋoot en ke jam, ke luän ɣer ëwic kum ke piny, ku jɔ röl bɛ̈n ë luätic röl luel en an, “Wëndiën nhiaar kï, wëndiën mit ë yapiɔ̈u arëët, yak kake piŋ!”
Ku yɛn Paulo guöp, wek yɔ̈ɔ̈k në kuur cï Kërtho rɔt tɔ koor ku në liɛɛr ë yenpiɔ̈u, yɛn raan cïn naamdï ë weyiic të wɔi wek ɛn, ku nɔn liɛɛu ɛn, yɛn cï nyin riɛl tëde week:
ayek lööŋ rac dhuöör piny, ayï këriëëc nu nɔm nhial ëbɛ̈n, kak ee rɔt jɔt ku cakkï ater në ŋïny de Nhialic, ku jɔku kë yok tak ë wopiɔ̈ɔ̈th ëbɛ̈n tɔ ye lïm bï këde Kërtho aa piŋ.