Go Bɛ̈nydït lɛ̈k en an, “Juöör kaarou anukï në yïyäc. Ku acuekuön bä dhiëëth abïk keyiic tek, Ku acueek tök abï riɛl awär acueek däŋë. Mɛnh tueŋ abï mɛnh ciëën aa luööi.”
Go Yithaak lath guöp ëbɛ̈n arëët, ku lueel an, “Ka eeŋa ë jɔ läi lɔ nɔ̈k ku yïn ɛn? Yɛn ë rïïŋ cuet në yïnɔm tueŋ ënɔɔnthiinë. Ku thiɛɛi raan ë bïï en. Ka athiɛɛi abï jɔ aa këde anande.”
Thieithieei ë Bɛ̈nydït Nhialicdu! Bɛ̈nydït amit piɔ̈u ke yïn, abï yï nyuööc ë thööny de Yithriɛl nɔm. Në luɔi nhiɛɛr ë Bɛ̈nydït Yithriɛl aɣet athɛɛr, yen a tɔ En yïn ee melik, ago löŋ aa guiir në piathëpiɔ̈u ku yic.”
Kɔc ke Yithriɛl piɛŋkï kë lɛ̈k week. Cä ciët jɔ̈ɔ̈r tëde week, cä ciët mɔ̈ɔ̈th ku piny rac? Eeŋö ya wek en lueel an bäk lui cï kë nhiaarkï ë wepiɔ̈ɔ̈th, ku nɔn cäkkï bï kɔn bɛ̈n ciëën tëde Yɛn?
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔc ke Edom abä keek luöi këtuc, në biäk de karɛc juëc cïk looi. Arëk abïk kɔc ke Yithriɛl, mïthëkɔcken yɔ̈ɔ̈p në abätɛ̈ɛ̈u, abïk jɔ tïc ëgɔk nɔn cïn en kokdepiɔ̈u tɔ̈u ke keek taitai. Ayek tɔ̈u ke ke diu piɔ̈ɔ̈th aköölnyïïn kedhie. Ku ayek agönhden mukic ananden.
Wek ë Bɛ̈nydït nuaan në jam. Ku wek ee lop an, “Cuk nuaan adï? Acäk nuaan në luɔiduön ya wek en lueel an, “Kɔc ee karɛc looi ëbɛ̈n, kek aye kɔc piɛth tëde Bɛ̈nydït. Ku luɛlkï an, ye Bɛ̈nydït piɔ̈u miɛt ke keek. Ku ayï lop ya wek lop ayadäŋ an, “Nu Nhialic ë nou, Nhialic de yic?