Ku raan bï mɛnh tök ë mïththiikë yiic miɔɔc ë bïny deyic pïïu lir tei dek ke, në luɔi ee yen raanpiööcë, wek yɔ̈ɔ̈k, ëyic an, Ariöpde acïï dak anande.”
Ku abï melik puk nɔm, yöök keek an, ‘Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Nɔn cä wek e luöi raan töŋ de mïthëkɔckuɔnkë, acakaa raan koor ë keek kedhie, ka cäk luöi yɛn!’
Të cï mɛnhkui piɔ̈u diu në baŋ de rïïŋduön ë cuet, ke yïn cïï be rëër ë rëër ë nhiëër. Du raan riäk në rïïŋduön ë cuet, raan wään thouwë Kërtho në biäkde.
Ku week, wek cie tɔ̈u ë täu de guöp, ee täu de wëi yen täu wek, të rëërë Wëi ke Nhialic ë weyiic ëyic. Ku na de raan nu raan cïï cath ke Wëi ke Kërtho, ka cie këde.
Yak käŋ woi në këde tïc ee kek tïc biic? Na de raan ŋic rɔt nɔn ee yen këde Kërtho, ë be cöökë thɔ̈ɔ̈ŋ ë yepiɔ̈u aya an, Acït man ee yen këde Kërtho, yen aye wok aa ka ke Kërtho ayadäŋ.