Ku në ee runkë yiic, melik ë Rip ë bɛ̈n thou, ku ŋoot kɔc ke Yithriɛl ke ke dhiau piɔ̈ɔ̈th në ciɛɛŋ cieŋ ë keek, ku yek kuɔɔny dhiëëu. Go Nhialic dhiënden piŋ.
Na wën, ë thaar kadhoŋuan, ke Yecu cöt ë röl dït an, “Eloi, Eloi, lama tha bakthani?” Të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialicdï, Nhialicdï, eeŋö ë yïn a nyääŋ piny?”
Na wën, ke kuany kuïïn cï pam wën kadhïc ku rec kaarou, go tënhial lieec, ku leec Nhialic, go kuïïn cï pam wääk yiic: ku yïn ke kɔcpiööcë bïk ke lɔ tääu ë kɔc nïïm, ku jɔ rec kaarou tɛ̈k keek kedhie.
Go Petero ke tɔ lɔ biic kedhie, go emiɔl tuk ku lɛ̈ŋ, na wën, ke wɛ̈l enɔm raan cï thou, ku yöök an, “Tabitha, jɔt rɔt!” Go enyin liep: na wën, aacï Petero tïŋ, ke jɔt rɔt rëër.
Yecu, Bɛ̈nydan dïït ë kake Nhialic, aŋic täu de kɔ̈c kɔ̈c wok, në baŋ ɣɔn cï Ye kɔn them në thëm kithic cït man ye wo cool ë themë wook, ku Yen akën kërac kɔn looi!