“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Ë aköölkë go Yecu bɛ̈ɛ̈r ku lueel an, “Yïn lɛc nɔm, yïn Wäär, Bɛ̈nydït ë paannhial ku piny, ë luɔi cï yïn kakë mɔ̈ny kɔc pelnïïm, ku kɔc de nïïm, ku nyuöthë ke mïththii thuët.
Na wën, ke kut dïït ë kɔc ke Judai ke jɔkï ŋic nɔn nu yen ëtɛ̈ɛ̈n: agokï bɛ̈n, acie biäk de Yecu ëtök, ee luɔi bï kek Ladharo tïŋ ayadäŋ, raan cï jɔt ë kɔc cï thou yiic.
Yɛn Yecu, yɛn ë tunydiën nhial tooc bï week lëk kakë në këde ɣööt ke Nhialic. Yɛn ee meei de Debid, ku ya mɛnh dhiënde, ku ya ciëër ee piny riaau ciëër ë runëpiny.