Aye lueel an, “Bäny kedhie, wën ee kek duëër kɔckï aa jɔ̈ɔ̈ny, acïk cɔɔr! Acïn kë ŋickï. Acïtkï jɔ̈k ë piny tiit, ku cïkï ye biöu, ayek gäk ke ke dhɔt piny ku jɔkï ya nyuöth. Anhiaarkï nin aläl!
Kɔckï abä keek riɔ̈ɔ̈k në biäk kuc kek Ɛn. Në baŋ cä wek ŋïnydï rɛɛc wek bäny ke kake Nhialic, wek cä keek jäi, ka wek cïï bï bɛ ya bänykiën ke kake Nhialic. Në luɔi cä wek nïïm määr në löŋ de Nhialicdun, Yɛn bï nɔm määr ayadäŋ në mïthkun.
Go jam gɔl ke keek ë kääŋ: an, “Raan ë dom piith ë tim cɔl enap tim de mïth mit, go geeu ë rɔk, ku wec të bï mɔ̈u dhiim thïn, ku yïk aloocdïït bäär, go tääu ë kɔc cin kɔc bï dom aa tiit, ku jɔ keny paan mec.