Ku lööŋ an, “Du lɔ wekë tiiŋ de raan däŋ, Du raan näk abï thou. Du kuël, Du raan ciëk thok, Du kalei woi ë yïpiɔ̈u,” ku na de cöök däŋ, aye ke mat nïïm kedhie në löŋ töŋë an, “Yïn bï raan rɛ̈ɛ̈r kekë yïn nhiaar cït man nhiɛɛr yïn rɔt.”
Ë cïn raan bï akeu waan, ciɛm mɛnhkënë ë këdäŋ: luɔi ee yen Bɛ̈nydït yen ee Raan bï ka cït ee kakë guöör kedhie, acït man cï wok e kɔn lɛ̈k week ayadäŋ, ku cuk röt tɔ ye cäätɔɔ.
Raan ë luel en an, “Du lɔ we tiiŋ de raan däŋ,” acï lueel ayadäŋ an, “Du raan däŋ näk abï thou.” Ku ënɔɔnë, të kën yïn cak lɔ we tiiŋ de raan däŋ, ku cï raan nɔ̈k acï thou, ke yïn cï aa raan cï löŋ wööcic.