Ku abï melik puk nɔm, yöök keek an, ‘Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Nɔn cä wek e luöi raan töŋ de mïthëkɔckuɔnkë, acakaa raan koor ë keek kedhie, ka cäk luöi yɛn!’
Na wën, aacï Yecu kakë piŋ, ke jɔ yɔ̈ɔ̈k an, “Ee tök tei yen ŋoot ke dak yïn. Jɔ kaku ɣaac kedhie, ku tɛ̈kë ke kɔc kuanynyïïn, ke yïn bï dɛ wëu paannhial: ku jɔ bɛ̈n, kuany a cök.”
Go Dhakayo rɔt jɔt, ku yöök Bɛ̈nydït an, “Tïŋ, Bɛ̈nydït, biäk töŋ de kakï abä yɛn ke kɔc kuanynyïïn miɔɔc, ku na de këde raan däŋ cä nööm në gööny ë lueth, ka bä bɛ cuööt ë ŋuan.”
Ku në luɔi ciɛthë Judath ke athep ë wëu, aye kɔc kɔ̈k lueel an, cï Yecu yiɛ̈n lɛ̈k en an, ɣɔc ka kɔɔrku tëde Dhuëëŋ, ku nɔn bï en kɔc kuanynyïïn yiɛ̈n miɔɔc ë käŋ.
Na wën, aacï woi guöp, ke päu piɔ̈u, ku lueel an, “Ee käŋö Bɛ̈nydït?” Go ë tunynhial yɔ̈ɔ̈k an, “Lɔ̈ŋdu ku miɔ̈cduön ë kɔc kuanynyïïn acïk ɣet nhial ë Nhialic nɔm an, bïk aa ka bï Nhialic aa tak.
Kɔc juëc ë kaken ë pinyë nɔm, ye ke yɔ̈ɔ̈k, ë ke cïï röt ee tɔ dït, ku cïkï juëc ë käŋ ee ŋɔ̈ɔ̈th, ka kuc ë raan nɔn bï kek tɔ̈u në yen, ë ye Nhialic pïïr yen yek ŋɔ̈ɔ̈th, Raan ee wo miɔɔc ë käŋ kedhie në dhuëëŋ, ke wo bï piɔ̈ɔ̈th aa miɛt ë keek.
Nhialic ee käŋ ŋiëc tiiŋiic ku cïï nɔm ee määr ë luɔiduön cäk looi, ku nhiëër cäk nyuöth En ɣɔn cä wek kakë kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th looi, ku ŋuɔɔtkï ke ke luɔikï keek aɣet cï ënɔɔnë.
Riëëu de Nhialic kï, riëëu lɔ yic wai, ku cïnic tënhiany ë Nhialic Wääda nɔm an: Nɛ̈m ee raan abɛɛr ku diëër cïn nïïm röör neem në këdɛn tuc dhal keek, ku luɔi ee raan rɔt ŋiëc muk ke cïn piɔ̈u tëcol ë bïïyë ka ke piny nɔm.
Të lueelë raan en, an, Yɛn nhiaar Nhialic, ku mɛɛn mɛnhkënë, ka ye alueeth: raan cïï mɛnhkënë ee nhiaar raan cï tïŋ guöp, ke duëër Nhialic nhiaar adï, Raan kën tïŋ guöp?