Na wën, acï akɔ̈l lɔ piny, ke bɛ̈ny de dom yöök wukilde an, ‘Cɔl kɔc lui, ku gämë keek ariöpden, abä gɔl në kɔc ë bɔ̈ ciëën, le guööt ë kɔc ë bɔ̈ tueŋ.’
Yen cïn en kë yak jɔ̈ɔ̈ny të ŋoot akööl dït wei, të ŋootë Bɛ̈nydït ke kën bɛ̈n, raan bï ka cï thiaan tëcol bɛ̈ɛ̈i tëɣer, ku bï lööŋ ee lueel ë kɔc piɔ̈ɔ̈th tɔ tiëc, ee köölë yen abïï raan ëbɛ̈n lɛc yök tëde Nhialic.
Ku wo bï dhil tïc ë thööny de Kërtho nɔm wodhie, thööny de guiëërëlöŋ, ago raan ëbɛ̈n käŋ yök ka bï röŋ në kë cï looi ë guöpde yic, nɔn ee yen këpiɛth, ku nɔn ee yen kërac.
Guɔ kɔc cï thou tïŋ, kɔc kor ayï röördït, ke ke kääc ë Nhialic nɔm, na wën, ke awereek ë ke pet yiic: ku pet awerek däŋic, awerek de pïïr: go löŋ de kɔc cï thou guiir në ka cï gɔ̈ɔ̈r ë awereek yiic në këde luɔidɛn cïk looi.