“Tëde yen raan cï gaany në awäny cï luöi raan däŋ, ku lueel an, cï ye dhööl, ku cï yiɛ̈n yïïŋduön nu ë Luaŋdïïtë yic, ku lueel gutguut cïn en kë cï wööc,
Ke raan ë mac këdäŋ abï gutguut lueel në Bɛ̈nydït nɔm në luɔi kën en këde raan rëër kek kual. Na cï tïc ke ë cïï kual, ke gɛm ë raan de këdäŋ nɔn cï yen määr. Ku raan ë mac këdäŋ ë cïï tɔ cut.
Na cï pïïr de guöm thök, abï piɔ̈u bɛ miɛt, abï ŋic nɔn kën Yen gum në ɣɔ̈ric. Awundiën cï rɔt gam, miɛt ɛn piɔ̈u we yen, abï këtuc de kɔc juëc ɣääc ku në biäkde abä keek päl karɛcken.
Piny acï thiäŋ ke kɔc cïn adöt tëde Bɛ̈nydït, ayek rëër ke ke loi karɛc, ku yek riɛlden kuöc luɔi. Në biäk de aciɛɛn ë Bɛ̈nydït piny adhiau, ku ɣään ke nyuäth ë jɔ̈ɔ̈ric acïk ril wei.
Ee yen raan ee kërac looi yen abï thou. Meth acïï duëër gum në biäk de awäny de wun, ayï wun meth acïï duëër gum në biäk de awäny ë mɛnhde. Raan piathëpiɔ̈n abïï gäm ariöp de kapiɛth cï looi, ku raan ee karɛc looi abï gum në biäk de karɛc cï looi.
Na cï raan nyan kënë thiaak, na ee nyan, ë wun ayï nyan, ë man ku cïk röt nööm, ee gök de ayäär. Abïï keek dhil tɛɛm wei në kɔcken yiic. Acï nyankënë yiɛ̈n guöp ayäär, abï nɔm dɛk gääk.
Të cïï raan kërac looi ke kuc, në luɔi kën yen kë ɣeric de Bɛ̈nydït riëëu guöp, abï nyɔk yiɛ̈n Bɛ̈nydït ke ee miɔ̈c de awäc, nyɔɔŋ cïn guöp tëdak, nyɔɔŋ duëërë ɣööcde piath, cït man ë kuën de atek nu tëɣeric yic, ee miɔ̈c de awäc.
Ku na de raan jai ke cïï winythok loi ke cïn këdɛn cï ye raac guöp, ku nu ke ken keny, ke cïï be ye kuɛɛn në kɔckï yiic, në luɔi kën en ya gäm miɔ̈c në kööl cï mäc en. Ku abï ariöp de kërɛɛc dhil guum.
Go Yecu mim. Na wën, ke lueel bɛ̈nydïït ë kake Nhialic an, “Yïn ta luel gutguut në rin ke Nhialic pïïr, lɛ̈kë wook nɔn ee yïn Kërtho guöp, Wën ë Nhialic.”
Na wën ke lɛ̈k man an, “Wään bï raan bot ka thiëër ku tök (1,100) ke ateek kual tëde yïn, yïn cï raanë bɛ̈n läm aciɛɛn. Acä piŋ ke luel. Tïŋ wëukï atɔ̈ukï tëde yɛn, ee yɛn ë nöm keek.” Go man jɔ lɛ̈k en an, “Bɛ̈nydït abï yï thieei wëndï!”