“Eeŋö ye kɔckï mim ke cïn kë cïk lueel, wään la Yɛn tëden bä keek la ke luök? Eeŋö kën kek cɔ̈tdï puk nɔm wën cɔ̈ɔ̈t Ɛn? Cä guɔ ciën riɛl kuɔny ɛn keek? Yɛn duëër wɛ̈ɛ̈r tɔ dëu abïï yic riɛl të cän e lueel ku pɔ̈k kiɛɛr ke ke ye jɔ̈ɔ̈r, abï rec nu thïn thou në biäk de ciɛ̈n pïïu.
“Käŋ kedhie acï Wäär ke yiɛ̈n ɛn: ku acïn raan ŋic wënde, nɔn ee yen ŋa, ee wun etök, ku acïn raan ŋic wun, nɔn ee yen ŋa, ee wënde etök, ku raan nu ë Wënde piɔ̈u luɔi bï en ë nyuöth en.”
Go Yecu pɔ̈k nɔm keek an, “Na ya cak käŋ lueel në këde yenhde, ke këdï ee yic, yɛn ŋic të ë bä yɛn thïn ayï të la yɛn thïn, ku week, we kuc të ë bä yɛn thïn, ku kuöckï të la yɛn thïn.
ku në kë bɔ̈ tëde Yecu Kërtho, ee cäätɔ adöt, ku ye raan cï dhiëëth ke ye kɛ̈ɛ̈i ë kɔc cï thou yiic, ku ye Bɛ̈nydïït nu ë Meliik ke piny nɔm nïïm. Raan ë wo nhiaar, ago wo waak në karɛckuɔ në riɛm de yenguöp,