Na cï ka gɛ̈ɛ̈iyë ke kaarou looi, ku ŋootkï ke ke cïï këdu piŋ, ku cïkï kɔɔr nɔn bï kek e gam, ke yï gem pïïu Kiir ku wälë keek biic. Kek pïïu cï gem abïk röt puk aye riɛm.”
Aluɛɛl yɛn Bɛ̈nydït de rɛm an, “Wek yɔ̈ɔ̈k an, të kɛ̈n wek jamdï piŋ, ku kɛ̈nkï tääu në wepiɔ̈ɔ̈th ëgɔk, ago rinkï dhuëëŋ yök, we bä cieen, ku ciɛɛn kapiɛth ye kɔc ke yiɛ̈n week ɣön ë Nhialic. Ku ë yic, acä ke guɔ cieen, në luɔi kën kek jamdï tääu në kepiɔ̈ɔ̈th.
Ku wook wodhie, wok ee dhuëëŋ de Bɛ̈nydït woi cït man ë wo käŋ woi ë mɛnhdheric, ke cïn lupɔ kum wonyïïn, agoku röt aa puk buk aa ciët täudɛn manë guöp, ku yok dhuëëŋ yök dhuëëŋ ee cool ë ŋuak rɔt, ku ye Bɛ̈nydït en abïï en, yen aye Wëidït.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
ku luelkï, an, ‘Bɛ̈nydït Nhialicda acï wo nyuöth dïtde, ku dhuëëŋde, të wën piŋ wok en ke jam ë macic! Ee köölë acuk tïŋ nɔn duëër ë raan ŋoot ke pïïr, cakaa nɔn cïï Nhialic jam kekë yen.