tït ee lueth ke yek lueel, bäny de kakë Nhialic ayek käŋ looi, ku jɔ tït keek aa yɔ̈ɔ̈k, ku kɔckï acïn kë yek rɛɛc. Ku eeŋö bïk looi të lee këriëëc ëbɛ̈n lɔ kɔ̈ɔ̈c?”
Bäny ke pänydït ayek wut mac në kumthok, ku wëët bänykɛn ke kake Nhialic kɔc në ariöp. Ku tïtken ayek cɔ̈ɔ̈r në wëu. Ku ŋootkï ke ke ye röt kan në Bɛ̈nydït, ku luelkï an, “Bɛ̈nydït atɔ̈u në woyiic, ka acïn kërɛɛc bï wo yök.
Na wën, aacï bänydït ke ka ke Nhialic ku kɔc ee löŋ gɔ̈ɔ̈r kadït cï looi tïŋ, ku tïŋkï mïth acötkï Luaŋdït yic, ke yek luel an, “Ɣothana ë tɔ̈u ke Wën ë Debid!” Agokï piɔ̈ɔ̈th diu arëët,