Bɛ̈nydït acï kuarkun thɔn ɣɔn, an bïï we gäm piny ë Kanaan, ku piny ë Ɣit, ku piny ë Amor, ku piny ë Ɣib, ku piny ë Jebuth. Miäk të cï en we lɛɛr piny ee wat ë ca ku miök ë kiëc, ke we loi ee dhuëëŋë, në pɛɛi tueŋ në run nyïïn ëbɛ̈n.
Ago ë tiët Jeremia lɛ̈k en an, “Ee këdïït ë gäi! Amiin! Anhiaar duëër Bɛ̈nydït ee kënë looi! Anhiaar nɔn duëër en cäärdu tɔ ee yic, ku tɔ wëu bïïyë ciëën, wëu wään ke Luaŋdït cï lɛɛr Babilonia ku tɔ kɔc wään cï jɔt ke ke mac bɔ̈ ciëën.
Ku wek cä yɔ̈ɔ̈k an, ‘Wek bï pinyden nööm. Abä gäm week ke ee kë bäk lɔ̈ɔ̈k lak piny, yen ee wat ë ca ku miök ë kiëc. Ee yɛn Bɛ̈nydït Nhialicdun, raan ë lɔ̈c week bei ë juööriic.
Be an, cie looi wuya, ku jɔ Nhialic thieei wekë wëiku kapäc, ke raan rɛ̈ɛ̈r ëtɛ̈ɛ̈n ke ye raan kënë wɛ̈ɛ̈t, bï “Amiin” lueel adï, nɔn kën en kë luel piŋ?
Piɛŋkï keek, wek kɔc ke Yithriɛl ku riëëukï keek, ago käŋ ëbɛ̈n piath ke week, ku wek bï aa jur ril ë tör ku rɛ̈ɛ̈rkï piny ee wat ë ca ku miök ë kiëc, cït man cïï Bɛ̈nydït Nhialic de kuarkun ye lɛ̈k wook.