Apiɛth tei, Nhialic guöpde, abï yï nyuöth kë bï yïn en ŋic: Nyan dhuec abï mɛwä dhiëëth ku abïï cäk an, Emanwɛl, të lueelë yen në thoŋda, ee “Nhialic atɔ̈u ke wook.”
Ku Yɛn bï kɔc ke Juda nhiaar, ku abä keek luök. Ku acä keek bï luök në dhaŋ, ku abätäu, ku tɔŋ, ku cä keek luäk në jöŋgöör ke tɔŋ. Abä keek luök Yɛn Bɛ̈nydït Nhialicden.
Ku biäk thiin cï döŋë abä dhiim apiɛth, cït man ye ateek dhiim në mac, dhiɛɛm keek në dhiëm adhääp. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, abïk ɛn jɔ aa lɔ̈ŋ, ku abä keek aa piŋ thook. Abä nyuöth keek nɔn ye kek kɔckï, ku abïk jɔ gam nɔn yan Nhialicden.
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
Go Bɛ̈nydït de rɛm ke yɔ̈ɔ̈k an, “Piɛŋkï, Yɛn bï tunydï tuɔɔc tueŋ, le kueerdï kiɛm piny. Ku bïï löŋdiën cï mac bɛ̈n caal, yen tuny nhiaarkï. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, Bɛ̈nydïïtduön kaarkï abï dap guɔ bɛ̈n Luaŋdït ëthiäu.
“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Ku kän lɔ në pɛ̈ɛ̈nydït ke wɛ̈ɛ̈t ke Ammon lɔ̈m ayï wuöt nu të lɔ kiir de Jabok yɔu ayï wuöt thiääk në wuöt nu piny ë kuur. Wek kën lɔ thïn cït man cïï Bɛ̈nydït Nhialicda wook yɔ̈ɔ̈k.