Wek jam ke we ɣɛ̈ɛ̈c wenïïm an, “Wok cï löŋ mac në thuɔɔu ku loiku amat në paan ë thuɔɔu. Të le riääk bɛ̈n, acäk ŋic nɔn cïï yen we bï yök, në luɔi cä wek röt kan në tör ë wël ku mɛth ke bï we gël.
Amawoou në week! Kɔc ee ɣööt ku duum ɣɔɔc ku matkï keek në kakuön thɛɛr yiic. Ee nïn bɔ̈yë acïn piny bï döŋ, të bï raan däŋ bɛ lɛɛr, ee kek abï nyääŋ piny ke ke ceŋ ëtɛ̈ɛ̈n kapäc.
Raan ee wëu yök në ruëëny acït din ee toŋ kën ke dhiëëth kuem. Në pïïrde yic cil, kuɛthde abï määr ëbɛ̈n, ku në kecök ciëën abï ciën naamde, abï aa dhɔ̈n tei.
Lɛcdu acï yïn math. Acïn raan ee riɔ̈ɔ̈c ee yïn, cïn man ee yïn en tak an ye kɔc riɔ̈ɔ̈c ë yïn. Yïn rɛ̈ɛ̈r në awiɛn ë kur nïïm, në kuur nɔm nhial ya, ku cakaa nɔn rɛ̈ɛ̈r yïn nhial ya cï cuɔɔr, Bɛ̈nydït abï yïn bɛ̈ɛ̈i piny. Acï Bɛ̈nydït lueel.”