Wën ë Raan ë bɛ̈n ke ye cam ku ye dek, go kɔc lueel an, “Tïŋ raanë, ee mamïth ku ye raan ë dek ë mɔ̈u arëët, ku ye mɛ̈thë ë kɔc ë athölbö tɔ kut ku kɔc ë kërac looi! Ku Pɛlënɔm aye tɔ ye yic tei në mïthke.”
Ku miɔc youyou acïï cït wäc cï raan wööc. Ku na cï kɔc juëc thou në wäc cïï raan tök wööc, ke dhuëëŋ de Nhialic ku miɔ̈c bɔ̈ në dhuëëŋ, dhuëëŋ bïïyë raan tök, Yecu Kërtho, ka cïk röt ŋuak arëët tëde kɔc juëc.
Wok ee pɛlënɔm de Nhialic lueel, pɛl cï yäl kɔ̈u bei, ee jam cï thiaan, jam cïï Nhialic kɔn lueel ë yepiɔ̈u të ŋootë piny ke liu an, bï aa këde dhuëëŋde.
Abï ke tääu ë Kërtho cin, raan cï wo tɔ yök ka buk lɔ̈ɔ̈k lak, në mɛ̈k cï wo kɔn meek cït man cï Nhialic e lueel ë yepiɔ̈u, Raan ë këriëëc looi ëbɛ̈n, cït löŋ cï tak ë yepiɔ̈u.
Nhialic pelnɔm, cïn Nhialic ee kek rou, ku ye Konydan ë wëi në Yecu Kërtho Bɛ̈nydïïtda, ë dhuëëŋ ë ye tɔ̈u ke yen, ku dït, ku riɛl, ku bɛ̈ɛ̈ny, ɣɔn thɛɛr ya ayï ënɔɔnë, aɣet athɛɛr ya. Amiin.