Na wën ke Debid ë jɔ amatnɔm ëbɛ̈n yɔ̈ɔ̈k an, “Lɛ̈kkï Bɛ̈nydït Nhialicdun thieithieei!” Ago amatnɔm ëbɛ̈n Bɛ̈nydït Nhialic de kuarken lɛc nɔm, ku jɔkï kenïïm guöt piny, në riëëu rïïu kek Bɛ̈nydït ku melik aya.
Dhiɔn, lɔ nhial në kuur bäär nɔm ku luel wëlpiɛth! Dhiɔn, cɔ̈t në röl dït, caalë wëlpiɛth! Luel këriëëc ku du riɔ̈c, lɛ̈kë wuöt ke Juda, nɔn bïï ë Nhialicden!
Ku këriëëc cï cak ëbɛ̈n, ayï ka nu paannhial, ayï ka nu ë piny nɔm, ayï ka nu ë piny thar, ayï ka nu ë wɛ̈ɛ̈ric, ku ka nu ë keyiic kedhie, acä ke piŋ, ke luelkï an: “Athiɛɛi, ku riëëu, ku dhuëëŋ, ku riɛldït, ë ke tɔ̈u në Raan rɛ̈ɛ̈r e thöönydït nɔm, ku në Nyɔŋamääl, aɣet wadäŋ thɛɛr ya.”