3-4 Bɛ̈nydït Nhialicdï, na de kë cä wööc, na de kërɛɛc cä luöi raan ŋïc wok rëër, ku nɔn cän kake raan de wok ater peec në kë cie yic, na de kë cä looi në ee kake yiic,
“Awärjäŋ yen aye Nhialic! Yen aye Bɛ̈nydït! Awärjäŋ Yen aye Nhialic! Yen aye Bɛ̈nydït! Aŋic kë ë luiku ee kënë. Ku akɔɔrku bäk ŋic ayadäŋ! Na cuk löŋ ë Bɛ̈nydït dhoŋ kɔ̈u ee köölë, ke we näk wook!
Go Thaulo lɛ̈k en, an, “Eeŋö kaar wek bä a nɔ̈k wekë Debid? Acï gäm këcam kekë tɔŋ, ku luɔpë Nhialic në këde? Ënɔɔnë aloi tɔŋ kekë yɛn, ku ee ya buuth kueer ke kɔɔr bïï ya nɔ̈k!”