Na wën, të ŋoot en ke jam, ke luän ɣer ëwic kum ke piny, ku jɔ röl bɛ̈n ë luätic röl luel en an, “Wëndiën nhiaar kï, wëndiën mit ë yapiɔ̈u arëët, yak kake piŋ!”
yen acïï Nhialic tɔ ye yic tëde wook wok mïthken, në jön cï en Yecu bɛ jat nhial, acït man cï ë gɔ̈ɔ̈r ë Diɛt ye kek rou yiic an, ‘Yïn ee Wëndï, ee köölë yïn cä dhiëëth.’
Yen luɔi tɔ̈u en ka kekë Kërtho, aa kën rɔt dhuëëŋ bï rɔt dɔm ke ye Bɛ̈nydïït ë kake Nhialic yetök, ee Nhialic yen aa yöök en an, “Yïn ee Wëndï, ee köölë Yɛn cï ya Wuur.”