Të nu wek Gocen, wek bï thiɔ̈k në yɛn. Wek bä ya tïŋ të thiɔ̈k. Në baŋ ŋoot ë run ke cɔk wei kadhïc. Acä kɔɔr luɔi bï yïn thou në cɔk wekë mïthku, ku mïth ke mïthku, ku këriëëcdu ëbɛ̈n.’ ”
Na wën, ke Jothep jäl ke mïthëkɔcken kadhïc, lekï të nu melik. Go Jothep lɛ̈k melik an, “Wää ë bɛ̈n kekë mïthëkɔckuɔ piny ë Kanaan, në ɣɔ̈kken, ku thökken, ku këriëëcden ëbɛ̈n. Ka nukï piny ë Gocen ënɔɔnë.”
“Ku kɔc baaiden ku kɔc raan ë yen ëbɛ̈n, abïk röt aa kan ë yen. Abïk röt aa dhɔ̈ɔ̈r në yen cït man ye cuöp kekë abïïny nöök në löny cï piäät piny aril ë päny kɔ̈u!
Ku na de tiiŋ cïn nɔm monyde ku de nɔm mïthke ayï mïth ke mïthken tɔ ke wëëtë abïk kɔc ke dhiënden kɔn riëëu, ago kɔc ë dhiëth keek cuööt: kënë ee këpiɛth, ee kën ee Nhialic tɔ mit piɔ̈u.
Ku na de raan reec diɛɛr në këde kɔcken, ka ye raan rac, ku na reec diɛɛr në këde dhiënde guöp, ka ye raan rac aläl, acï gäm rɛɛc ëtaiwei, aŋuɛ̈ɛ̈n ë raan kën kɔn gam.