Ago Abraɣam puk nɔm an, “Kënë aa luɔɔi në baŋ ŋiɛc ɛn en nɔn cïn en raan töŋ ee riɔ̈ɔ̈c në Nhialic wut eenë, ka aŋiɛc nɔn bï kek ɛn nɔ̈k ku nömkï tiiŋdï.
Bɛ̈ny ëbɛ̈n bɛ̈ny ɣɔn cï tɔ̈u ë yanɔm tueŋ aake cï röt tääu në kɔc yiëth, ku aake ye wëu ke atek kathiërŋuan kɔɔr tëde kɔc ke ye këcam ku mɔ̈u në kööl tökic. Ayïï lïïmken aake ye kɔc yɔŋ, ku yɛn kën luui aya, në biäk yan Nhialic riëëu guöp.
Ë tɛ̈ɛ̈n guɔ lɛ̈k keek an, “Kë luɔikï aa wäc! Wek duëër Nhialic riëëu ku luɔikï yic, ku ëtɛ̈ɛ̈n wek cïï kɔc ke aterda wën ee juöör bï gäm kë bïï kek wo geet gup.
Ku däŋ nu aya, ee luɔi bï yïn kɔc lëu luɔɔi kuany. Ku tɔ keek ee bäny: bäny ke aguum ke kɔc, ku bäny ke bot, ku bäny ke thiërdhïc, ku bäny ke thiëër. Ke ke ye kɔc ee Nhialic riëëu, kɔc cï gam, ku cïkï kumthok bï ya nööm.