Go tiët cï dhiɔp e yɔ̈ɔ̈k an, “Yɛn ayadäŋ yɛn ee tiët ë Nhialic cït yïn, ku tunynhial ë jam ke yɛn në löŋ ë Bɛ̈nydït, lueel an bäkkï ciëën we yen baaidu, ke bï bɛ̈n cam në kuïn ku bï dek ë pïïu.” Ku aaye lueth en cï tɔ̈ɔ̈r en.
Ku të ye kek rɛ̈ɛ̈rë, Debid ee rɔt të ye raan cï miɔ̈l, ku ye luui cï raan amiɔ̈l të kɔɔr kek bïk yen dɔm, ee päny de wundït lɔ giɛt kɔ̈u, ku ye thok jol në lääk, abï yual aa jool ke lääk.
Ago Debid bɛ̈ɛ̈r an, “Ee melik yen ë tooc ɛn lueel an, ‘Du tɔ ŋic ë raan yen kë loi, ayï këduön kɔɔr! Ku në biäk de kɔc ee cath në yɛn acä keek yɔ̈ɔ̈k luɔi bï wok lɔ yök tëdan cuk mac.
të cï Acic ye luɔp an, “Ee tënou cïn lɔ pëëc ee köölë?” Na lë ke lɛ̈k ë Debid yen an, yɛn aacï lɔ të lɔ wöuwic piny de Juda, ku nɔn ee piny ë dhiën ë Jerɣameel ku nɔn ee të rëër ë kɔc ke Ken thïn.