Na wën, aa piŋ Abram luɔi cï wën ë mänhë jɔt, ke cɔl kɔckɛn ke tɔŋ, kɔc nu në yen. Aake ye bot kadiäk ku thiëër ku bɛ̈t kedhie. Agokï meliikë kaŋuan kuany cök agut cï Dan.
“Eeŋa yen ë bïï raan bï kɔc bɛ̈n tiaam, të lɔ aköl amiäk, ku jɔ rɔt looi ke ye raan cï tiam në ɣään cïï yen ke lɔ thïn kedhie? Eeŋa tɔ ye tiam meliik ku juöör? Aye abätäude ke yuöp piny cït abuui. Aye dhɛ̈ŋke ke riäär piny cï wal gɔp ë yom.
Go Debid Bɛ̈nydït luɔp an, “Bä lɔ ee kɔckë cök? Ku bä keek gïth?” Go puɔ̈k nɔm en an, “Lɔ ë kecök abä ke lɔ gïth, ku yïn bï kɔc cï peec dɔ̈k nïïm ciëën.”