Na ɣɔn cööl ë Nhialic ɛn bei pinyda, ku leer ɛn piny lei, ke lɛ̈k tiiŋdï an, ‘Yen luɔiduön bïn riëëu rïïu yïn ɛn nyuɔɔth kï, tëde en raan lɔ yï luɔp në yɛn, ke luel an ee wänmääth.’”
Bɛ̈nydït, Nhialic de paannhial ë ya jɔt piny ë yï wää, piny ë dhiëëth ë ya thïn. Ku bïï ɛn ee pinyë. Ku thɔn ɛn an, ‘Pinyë abä gäm mïthku.’ Abï tunynhialde tuɔɔc ë yïnɔm tueŋ. Ku abï yï lɔ tɔ yök wëndï tik ëtɛ̈ɛ̈n.
Aye gäm de yic aŋäth yen aa tɔ Abraɣam riëëu cɔ̈t cï Nhialic ye cɔ̈ɔ̈l bei wunden, ku leer wun cïï Nhialic lɛ̈k en an bï gäm en. Ago bɛ̈n jäl ku nyiëëŋ wunden piny ke kuc të le yen thïn.
Guɔ röl däŋ ë raan piŋ, röl bɔ̈ paannhial, lueel en, an: “Bäkï bei thïn, wek kɔckï! Ke we cïï bï mat në yen ëtök në karɛcke, ke we bï liu ë kakɛn riäk en yiic!