Ku cït man cän ee kënë looi ë yic, ka Yɛn bï löŋdiën cä mac wo mïth ke Jakop muk kekë awundï Debid. Yɛn bï mɛnh tök në käu de Debid lɔc, bïï aa bɛ̈ny de kuat de Abraɣam, ku Yithaak ku Jakop. Yɛn bï piɔ̈u kok wo kɔckï ku bɛ ke tɔ kueth.”
Bääny ku riɛldït de ciɛɛŋ ë pinynɔm ëbɛ̈n abïï gäm kɔc ke Nhialic dït. Ku riɛl de bäänyden acïï kɔ̈u bï tɛɛm ku bäny ke pinynɔm ëbɛ̈n abïk keek aa luööi ku rïïukï keek.
Ku yen kë bï mïth ke Yithriɛl tɔ rɛ̈ɛ̈r ka të cïn melik, ku të cïn bäny në aköölkë yiic. Ku acïn miɔ̈c bïk bɛ gam, ayï kur ɣeriic. Ku abïk nïïm ciën lupɔɔ ke ajïpɔ, ku cïnkï nïïm yiëth.
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
Na wën, të rëër en ë kuur ë Olip nɔm, ke kɔcpiööcë ke ke bɔ̈ të nu yen kapäc, bïk ku luelkï an, “Lɛ̈kë wook, bï kake röt looi nɛn? Ku kë bï kɔc bɛ̈ndu ŋic ee käŋö, ayï thök de piny?”
Go ke yɔ̈ɔ̈k an, “Elija abï kɔn bɛ̈n ëyic, go käŋ bɛ puk tɔ ke piɛth kedhie: ku cï gɔ̈ɔ̈r adï në këde Wën ë Raan, nɔn bï en kajuëc dhil guum, ku dhäl guöp?