Yen tëde ka, tiëŋkï, yɛn, tuc tït week, ku röör pelnïïm, ku kɔc ë löŋ gɔ̈ɔ̈r, ku we bï kɔ̈k ë keek nɔ̈k abäk ke piäät ë tiim cï rïïu nïïm kɔ̈ɔ̈th, ku we bï kɔ̈k ë keek dui ë wɛt ë ɣöötkuön ë Nhialic yiic, ku yaŋkï keek në pänydït tök ku lakï ë pänydït däŋë.
Ku ritkï kɔcpiööcë piɔ̈ɔ̈th, yöökkï keek an, “Bïk aa tɔ̈u ë gämic apiɛth, ku an, në guöm ee wok katuc juëc guum en abï wo dhil lɔ ë ciɛɛŋ de Nhialicic.”
Miɛt ë wopiɔ̈ɔ̈th kï, an, jam ë yok yök ë wopiɔ̈ɔ̈th aye lueel an, yok cath ë piɔ̈n cïnic ruëëny ku ciɛthku në yic de Nhialic, wok aacïï rɛ̈ɛ̈r në pɛlënɔm de kɔc, ee dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u, en aa rëër wok ë piny nɔm, ku en aa rëër wok ë weyiic awärkï kɔc kɔ̈k
në baŋ de meliik, ku kɔc nu ë kɔc nïïm kedhie, luɔi bï wo tɔ̈u ke wo rëër ke cïn riɔ̈ɔ̈c, ku rëërku ëdïu, në riëëu dïït ee wok Nhialic riëëu ku thɛ̈k ee wo kɔc theek.
Yɛn Paulo, lïm ë Nhialic, ku ye tuny ë Yecu Kërtho, në këde gäm de kɔc cïï Nhialic lɔc, ku në këde ŋïny bï kɔc yic ŋic ëgɔk, yic ee röŋ ke riëëu de Nhialic,
Ee wo wɛ̈ɛ̈t an, buk kuny kuc Nhialic riëëu jäi, ku jiëikï ŋɔ̈ɔ̈ŋ de ka ke piny nɔm, agoku rëër ke wo ye nïïm tiëër, ku piɛthku piɔ̈ɔ̈th, ku yok Nhialic riëëu ee pinyë nɔm ënɔɔnë,
Ku thel biäk töŋ ë kuɛl nhial ë yeyɔ̈l, biäk wën ee kek diäk, go ke cuat ë piny nɔm: ku kääc ŋuäldït ë tik nɔm tiiŋ kɔɔr dhiëthë, ke bï mɛnhë cuääl, të cï en e dhiëëth.
Guɔ lueel, an, “Bɛ̈ny, aŋic yïn.” Ago pɔ̈k nɔm ɛn, an, “Kɔckë ee kɔc ë bɔ̈ bei ë këtucdïït ë ke dhalic, ku acïk lupɔɔken waak, tɔkï ke ɣer ë riɛm de Nyɔŋamäälic.