Go Danyel dhel ë yepiɔ̈u nɔn cïï yen rɔt bï riɔ̈ɔ̈k në cäm de kuïn ku dëŋ de mɔ̈n de baai de melik. Go Acepenadh bɛ̈ny tueŋ de rooc yɔ̈ɔ̈k, në luɔi bï yen en pɔ̈l ke cïï rɔt riäk.
Löŋ cä lueel ë yapiɔ̈u aya, cä lueel ë ya wiël piɔ̈u? Ayï löŋ ë ya lueel, ee këde guöp en luɛɛl ɛn en, cït man en ë lööŋ kaarou an, “Ɣɛɛ, ɣɛɛ,” ku, an, “Ei, ei?”
Ke wo cïï bï bɛ aa mïth thiiakäŋ, mïth ee yom miaŋ ëbɛ̈n, leer ke tɛ̈ɛ̈n ku leer ke tɛ̈ɛ̈n, yom de wëët ë kɔc, në math mɛthë kɔc kɔc ë ruëëny, ku cäp kithic ee kek kɔc math.
wëlkuɔn piɛth aake cïï bɔ̈ ë weyiic në jam tei, aake bɔ̈ në riɛl ayadäŋ, ku në Wëidït ɣer, ku në ŋïny aa wek ke ŋic ëgɔk, we ŋic täudan ë ye wo tɔ̈u ë weyiic në biäkdun week.
Të ee yïn mïthëkɔckuɔ täk nïïm ee kakë, ke yïn bï aa raan ee ka ke Yecu Kërtho looi apiɛth, raan cï ŋiëc muk në wël ke gäm ku wëët piɛth wëët cï kuany cök ëgɔk.
an, Ye jam guiir, ye yic lɛ̈th ë luɔi ëkööl piɛth, ayï kööl rac: ye kɔc jɔ̈ɔ̈ny, ye kɔc nen, ye kɔc riit piɔ̈ɔ̈th, ke yï lirpiɔ̈u ë thuaat në wëët ee yïn kɔc wɛ̈ɛ̈t.
Yen duö wek röt ee tɔ thelë tɛ̈n ku tɛ̈n, yak röt pëën ke we cï bï nyaai në kueer ë Kërtho yic ku wëëtde, ku leerë we në wëët luethic. Ë we waar në riɛmde ku lööŋ cï tääu piny në biäk de thɛ̈k de kacaam akënkï we waar. Ayï kɔc ee lööŋkë riëëu acïn këpiɛth cïk luöi keek.