Ku yen aaye tiët, ku aŋic nɔn cï Nhialic e lɛ̈k en, abï gutguut lueel an, Në mïth ke thardu yïguöp, yɛn bï Kërtho jat nhial, raan bï rëër ë thöönydu nɔm.
Ku ënɔɔnë, thieithieei ë Raan cath ke riɛl bï en we tɔ kääc aril në këde wëlkiën piɛth, ku guiëër cï Yecu Kërtho guiëër kɔc, ku nyuöth cï kë wään cï moony të ɣɔn ciɛkë piny nyuɔɔth.
Yen du yïn ee yäär në jam de Bɛ̈nydïïtda jam ee cäätɔɔ lueel, ku du yäär në këdï yɛn ee raandɛn cï mac: ye katuc guum wekë yɛn ëtök në biäk de wëlpiɛth në riɛldïït ë Nhialic.
Na wën, ke ya yöökë raan tök ë röördït yiic, an, “Du dhiau: tïŋ, Köör ë dhiën ë Juda, ee Meei de Debid, acï tiam, në liëm bïï en awerek liep ku në kuëŋ bï en adɔ̈k kadhorou kuek.”