“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ee Nhialic en ë kony wo wëi, ago wo cɔɔl ë cɔ̈t ɣeric, acie këde luɔida, ee këde yenpiɔ̈u etök, ku në dhuëëŋ de yenpiɔ̈u, dhuëëŋ cï yiɛ̈n wook ë Kërtho Yecuyic ɣɔn thɛɛr ŋootë piny ke kënë cak,
ku ŋic kënë aya an, ɣɔn ee yïn mɛnhthiinakäŋ, yïn ë ŋic kacïgɔ̈ɔ̈r kaɣer yiic, ka cath në riɛl bïk yï tɔ ye raan pelnɔm aɣet kuny bï yï kony wëi në gäm cï yïn Kërtho Yecu gam.
Awerek en gäär Tito, mɛnhdiën yic në këde gämdan cuk rɔm ëtök. Ë dhuëëŋdepiɔ̈u ku mät ë ke ye tɔ̈u në yïn, në ke bɔ̈ tëde Nhialic Wääda kekë Bɛ̈nydït Yecu Kërtho Konyda.