Aye lueel an, “Bäny kedhie, wën ee kek duëër kɔckï aa jɔ̈ɔ̈ny, acïk cɔɔr! Acïn kë ŋickï. Acïtkï jɔ̈k ë piny tiit, ku cïkï ye biöu, ayek gäk ke ke dhɔt piny ku jɔkï ya nyuöth. Anhiaarkï nin aläl!
ke we bï ciën gääk ku ciënkï gup akɔ̈ɔ̈k, mïth ke Nhialic mïth cïï duëërë gɔ̈k ë remic cil rem ee cath ëdɔkdɔk ku cïï rɔt yal ë kërac, rem aa wek tïc ë keyiic cït man ë kuɛl ë piny riaau,
Ku yen acït täu de kɔc ee ka ke ɣön ë Nhialic looi aya, abïk dhil aa kɔc piɛth nïïm, ku cïkï ee kɔc ee liëp rou, ku cïkï ee kɔc ee mäu juëc kɔɔr, ku cïkï ee wäth ë wëu ke ayäär,
Abï dhil aa tiiŋ cï leec në biäk de luɔidɛn piɛth, tiiŋ cï mïthke ŋiëc muk apiɛth, ku ye kamaan ŋiëc luööi ɣɔn, ku ye kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th waak cök, ku ye kɔc cïï këtuc dhal kony, ku ye cök ë kuɛny en luɔi piɛthic ëbɛ̈n.