cït man ë Wën ë Raan, aa cïï bɔ̈ luɔi bï yen aa luöi käŋ, ee luɔi bï en ka ke kɔc aa looi, yen aa bï yen, ku luɔi bï en wëike gam ë wëër bï en kɔc juëc wɛ̈ɛ̈r bei.”
Yɛn ee kuïn ë pïïr kuïn ë bɔ̈ piny paannhial: të ciɛmë raan ee kuïnë, ka bï pïïr athɛɛr: yeka, kuïn bä gam en ee rïïŋdï, rïïŋ bä gaam në këde pïïr bï kɔc pïïr kɔc ke piny nɔm.”
Tïc bï Bɛ̈nydït cath ke athiɛɛi nyuɔɔth ëkööldɛn cï lueel, Bɛ̈nydïït ceŋ piny cïn bɛ̈nydïït ee kek rou, ku ye Melik nu ë meliik nïïm, ku ye Bɛ̈nydïït nu ë bäny nïïm.
Yen du yïn ee yäär në jam de Bɛ̈nydïïtda jam ee cäätɔɔ lueel, ku du yäär në këdï yɛn ee raandɛn cï mac: ye katuc guum wekë yɛn ëtök në biäk de wëlpiɛth në riɛldïït ë Nhialic.
Në ye tëɣericë yic acïï Kërtho lɔ thïn raantök në thonde, ku riɛmde guöpde yen aa gɛm, wïïthë piny ke cie riɛm de thök bɔɔth ku miöör, ɣɔn cï riɛmde kuëër piny në nyinda yic, yen acï Yen kuɔɔnyda giit ëbɛ̈n aɣet athɛɛr.
Luɔi cï Kërtho käŋ guum aya raantök në këde kërac, raan piɛthpiɔ̈u en aa gum käŋ në biäk de kɔc racpiɔ̈ɔ̈th, luɔi bï en wo lɛɛr të nu Nhialic, ë tɔ thou ë guöpic, ku tɔ pïïr ë wëi yiic,
ku në kë bɔ̈ tëde Yecu Kërtho, ee cäätɔ adöt, ku ye raan cï dhiëëth ke ye kɛ̈ɛ̈i ë kɔc cï thou yiic, ku ye Bɛ̈nydïït nu ë Meliik ke piny nɔm nïïm. Raan ë wo nhiaar, ago wo waak në karɛckuɔ në riɛm de yenguöp,
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,