16 Na lee ë raan bɛ̈ɛ̈r an, “Loiku yic, ku buk kɔl kɔn nyop tueŋ, ku yïn bï kë kɔɔr nööm.” Abï lïm ë bɛ̈ny de kake Nhialic lueel an, “Ei! Gämë yɛn ënɔnthiinë! Na lɔ jaai, ka bä nööm në riɛl!”
Bɛ̈ny ëbɛ̈n bɛ̈ny ɣɔn cï tɔ̈u ë yanɔm tueŋ aake cï röt tääu në kɔc yiëth, ku aake ye wëu ke atek kathiërŋuan kɔɔr tëde kɔc ke ye këcam ku mɔ̈u në kööl tökic. Ayïï lïïmken aake ye kɔc yɔŋ, ku yɛn kën luui aya, në biäk yan Nhialic riëëu guöp.
Ku kë lueel ë Bɛ̈nydït kï an, “Ku në biäk de tït mär kɔckï. Të cï ë ke cääm apiɛth, ke luelkï an, ‘Wek bï dɛ rëër lɔ dïu.’ Na cï keek nyɔ̈ŋ, ke ke riëëc kɔc nɔn bï tɔŋ ke yök.
Ku däŋ, të ŋoot ë rïŋ cuai ke kënë guɔ tɛ̈ɛ̈m bei ku nyop. Lïm de bɛ̈ny de kake Nhialic ee bɛ̈n ku yöök raan gɛm miɔ̈c an, “Gämë yɛn rïŋ bïï bɛ̈ny de kake Nhialic lɔ nyop, acïï rïŋ cï tuak bï gam tëde yïn, ee rïŋ kën tuak etök.”