Ago Tharai lɛ̈k Abram an, “Kë yɔŋë Ɣajer ɛn acath ke yïn. Ee yɛn ë gëmë yïn, yɛn guöpdï. Ku nɔn ë yök en rɔt ke liac, ke cak luɔi yen awoi ke biɔn a guöp. Bɛ̈nydït Yen abï raan de nɔm yic tïŋ në woyiic, nɔn ee yïn ku nɔn ee yɛn.”
Ku raan kuanynyin acïn nɔm käŋ ee ŋun töŋ de amääl ë ɣɔɔc yetök. Go muk, ku jɔ dït baaide kekë mïthke. Ku aa ye cääm në biäk de këcamde, ku tɔ dëk në abïnyde ku ye boom në yeɣäm. Amääl aa cït nyande tëde yen.
Ku në kuur nɔm Bɛ̈nydït acï röör ke Lebai bɛ̈n lɔc bïk athänduŋ de män ë Bɛ̈nydït aa muk, ku bïk lui ke ke ye bäny ke kakë Nhialic, ku bïk athiɛɛi aa lueel në rinke. Ku kakë aŋootkï ke ke ye luɔiden.
“Ayï wënkui, ku nɔn ee wëndu, ku nɔn ee nyandu, ku nɔn ee tiiŋduön nhiaar, ku nɔn ee raan määth wek arëët, aduëër yïn riit piɔ̈u ë määth, ke yï bï yiëth lam, yiëth kënë ke kɔn lam wekë kuarkun.