Ku abï melik puk nɔm, yöök keek an, ‘Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Nɔn cä wek e luöi raan töŋ de mïthëkɔckuɔnkë, acakaa raan koor ë keek kedhie, ka cäk luöi yɛn!’
“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ku kënë aŋicku an, ɣöndan ë piny nɔm, yen paany ee wok rëër thïn, të cï en riääk, ke wo de ɣön bɔ̈ tëde Nhialic, ɣön ë cïï yïk ë raan ciin, ee ɣön bï tɔ̈u athɛɛr paannhial.
Ku nɔn cä wek wepiɔ̈ɔ̈th tɔ ɣer në gäm cä wek yic gam në riɛl ë Wëidït, gäm cï we yiëk piɔ̈ɔ̈th nhiëër aa wek mïthëkɔckun nhiaar ë nhiëër cïnic lueth, ke we nhiaar röt arëët ë piɔ̈n ɣeric ëwic: