Të tïŋ yïn piny ayɔŋë kɔc kuanynyïïn thïn ku jɔt yicden në riɛl, ke yï du gäi. Në luɔi ye bɛ̈ny nɔm dɛ raan mät ke yen nu në yenɔm, ku ade bäny dït kɔ̈k mät ë keek nu ë kenïïm.
Na wën, aacï Petero ke tïŋ, ke yöök kɔc an, “Week, wek röör ke Yithriɛl, eeŋö gäi wek ee kënë? Ku eeŋö tuɔɔm wek wogup wäkya, abï ciët wok ë tɔ ee raanë cath në riɛlda wogup, ku në riëëu ee wok Nhialic riëëu? Acie yen.
Wek röör akɔɔrdiäär ku diëër akɔɔrröör, kuöckï määth ë ka ke pinynɔm nɔn ee yen ater lueel kekë Nhialic? Yen na de raan kɔɔr nɔn bï en määth kekë ka ke piny nɔm, ka ye rɔt tɔ ye raan de ater kekë Nhialic.
Go tunynhial a thiëëc, an, “Eeŋö ë yïn gäi?” Yïn bä lɛ̈k jam de këcïmoony, në biäk de tik, ku në biäk de lɛ̈n rɛɛc ë ye ɣääc, lɛ̈n cath ke nïïm kadhorou ku tuŋ kathiëër.