1 Wek mïthkiën thiikë, kakë a gäär ke week, ke we cïï kërac bï aa looi. Ku na de raan loi kërac, ke wo de Raan ë këda kuɔny ë guiëër ë Wääda nɔm, yen aye Yecu Kërtho raan piɛthpiɔ̈u.
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
“Käŋ kedhie acï Wäär ke yiɛ̈n ɛn: ku acïn raan ŋic wënde, nɔn ee yen ŋa, ee wun etök, ku acïn raan ŋic wun, nɔn ee yen ŋa, ee wënde etök, ku raan nu ë Wënde piɔ̈u luɔi bï en ë nyuöth en.”
Week mïththiikë, ë döŋ ke ye tëthiinakäŋ të rɛ̈ɛ̈r ɛn wo week. We bï a kɔɔr: ku acït man cän e lɛ̈k Judai an, ‘Të la yɛn thïn, ke we cïï duëër bɛ̈n, yen alɛ̈k week ënɔɔnë.’
Të cï kakë thök, ke Yecu jɔ raanë yök ë Luaŋdïtic, go lɛ̈k en an, “Tïŋ, yïn cï guöp waar: du käŋ ee bɛ wööc, ke yï cïï kërac bï yök kërɛɛc wär këwään.”
Të cï wo määt në Nhialic në thon cï Wënde thou, ke wo ŋoot ë wo ye kɔc de ater, na ënɔɔnë, nɔn cï wo guɔ määt, ke kuny bï ë wo kony në pïïr pïïr en, yen apiɔl awär ee kënë arëët.
Eeŋa bï wo yiëk yiëth gääk? Ee Kërtho raan wään cï thou, yeka, aŋuän bï wok e lueel, an, raan cï bɛ jat nhial, raan nu ë baŋ cuëny de Nhialic, yen aye raan ee lɔ̈ŋ në biäkda aya.
Riëëu de Nhialic kï, riëëu lɔ yic wai, ku cïnic tënhiany ë Nhialic Wääda nɔm an: Nɛ̈m ee raan abɛɛr ku diëër cïn nïïm röör neem në këdɛn tuc dhal keek, ku luɔi ee raan rɔt ŋiëc muk ke cïn piɔ̈u tëcol ë bïïyë ka ke piny nɔm.
Luɔi cï Kërtho käŋ guum aya raantök në këde kërac, raan piɛthpiɔ̈u en aa gum käŋ në biäk de kɔc racpiɔ̈ɔ̈th, luɔi bï en wo lɛɛr të nu Nhialic, ë tɔ thou ë guöpic, ku tɔ pïïr ë wëi yiic,