Mana mwisho wa mwanadamu ni sawa na mwisho wa nyama. Vyo afwavyo mwanadamu, ndivyo afwavyo nyama. Osi anaphuma sawa, mwanadamu kana cha zaidi kuriko nyama. Osi taadumu.
Atu osi mwisho wao ni mmwenga na mambo mai na manono ganaphaha chila mmwenga; enye haki na asio a haki, atu anono na atu ayi, mutu swafi na ariye najisi, ye alavyaye sadaka na asiyelavya sadaka. Mutu mnono ni sawa-sawa na mwenye dambi, na aapaye a sawa na aogophaye kuapa.
Dzambo ra kukala atu osi mwisho wao ni mmwenga ni dzii sana. Ndiyo mana atu taana makini kuhenda manono, badalaye nkuamua kuishi dza atu a koma, kpwa kukala taana kuluphiro. Mana mwisho andafwa.
Mwenyezi Mlungu, Mlungu wa majeshi anaamba, Niphundzani! Kpwa mana napho tamundaniphundza na kudzifundza kuniishimu, phahi ndakulanini phamwenga na hizo baraka zenu mrizo nazo. Kpwandza hata nkazilani kare kpwa sababu tamniishimu moyo kutsuka.
Atu a chivyazi cha Jakobo ni anji dza vumbi, ni anji ta taphana awezaye kumanya isabu ya robo yao. Richa nifwe chifo dza cha atu ahendao haki, na maisha gangu gafike mwisho dza go gao.”